Zgodnie z Ustawą o obowiązkowym kształceniu dyrektor szkoły obowiązkowej jest uprawniony do zwolnienia ucznia z obowiązku nauki w określonym przedmiocie, jeżeli istnieją ku temu ważne powody. Podstawową zasadą jest to, że dzieci powinny uczyć się w pełnym wymiarze godzin, a wyjątki od tej zasady powinny być ściśle określone. Dyrektorzy szkół mają prawo do oceny, jakie powody są uważane za uzasadnione w przypadku zwolnienia z obowiązku szkolnego. Jeśli chodzi o prawo dziecka do edukacji, przyjmuje się, że muszą istnieć przekonujące powody, aby takie zwolnienie zostało przyznane. W Krajowym Przewodniku po Programie Nauczania dla Szkół Ponadgimnazjalnych znajdują się zapisy stanowiące, że jeśli uczniowi przyznano zwolnienie z obowiązkowego przedmiotu w szkole podstawowej, zwolnienie to będzie nadal dotyczyło tych samych przedmiotów w szkole ponadgimnazjalnej, o ile o to poprosi. Udzielenie zwolnienia z obowiązku szkolnego jest decyzją administracyjną i dlatego przy podejmowaniu takich decyzji należy zawsze przestrzegać zasad postępowania zawartych w Kodeksie postępowania administracyjnego. Takie prośby muszą zostać złożone do szkoły w formie pisemnej.

Uzasadnione argumenty za zwolnieniem z obowiązkowej nauki konkretnego przedmiotu mogą obejmować sytuację, w której uczeń o dużych potrzebach wsparcia jest zwolniony z niektórych przedmiotów lub uczeń o zróżnicowanym pochodzeniu kulturowym i językowym. Szkoła może zaproponować uczniowi inne możliwości kształcenia po konsultacji z rodzicami, np.: naukę w ojczystym języku, jeśli okoliczności na to pozwolą. Należy poinformować rodziców, że takie zwolnienia mogą mieć potencjalny wpływ na późniejszą naukę uczniów, np. na poziomie szkoły średniej. Z tego zwolnienia można również skorzystać w przypadku uczniów, którzy wykazali się wybitnymi osiągnięciami w określonej dziedzinie, zgodnie z wytycznymi dla szkół dotyczącymi postępowania w takich przypadkach, opublikowanymi poniżej.

Przykłady powodów zwolnienia z obowiązku kształcenia w określonym przedmiocie:

1. Uczeń, którego językiem ojczystym nie jest język islandzki, jest zwolniony z obowiązku nauki w niektórych przedmiotach.
2. Uczeń o szczególnych potrzebach wsparcia, który po konsultacji ze specjalistami zostaje zwolniony z niektórych przedmiotów.
3. Student, który zmaga się z przejściowymi problemami osobistymi, np. z powodu unikania szkoły lub lęku.

Kryteria postępowania w przypadku ubiegania się o zwolnienie z obowiązku szkolnego z określonego przedmiotu:

1. Wniosek rodziców musi zostać sporządzony w formie pisemnej i potwierdzony przez rodziców i ucznia, w stosownych przypadkach. Wniosek musi zawierać imię i nazwisko ucznia, numer ubezpieczenia społecznego, adres i szkołę podstawową.
2. Wniosek rodziców musi zawierać uzasadnienie wniosku o zwolnienie, a także, w stosownych przypadkach, pisemną ocenę eksperta.
3. Dyrektor uzyskuje dodatkowe informacje, np.: od nauczyciela nadzorującego i służb szkolnych, jeżeli zostanie to uznane za konieczne.
4. Dyrektor odpowiada na protokół w formie pisemnej i stosuje do jego realizacji przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Dyrektor szkoły podstawowej jest uprawniony do uznania kształcenia odbywanego poza szkołą podstawową za równoważne z kształceniem w szkole podstawowej, pod warunkiem przeprowadzenia w każdym przypadku uprzedniej oceny. Przykładami tego są: uznawanie znajomości języka ojczystego innego niż islandzki przez uczniów zgodnie z polityką rządu dotyczącą edukacji dzieci i młodzieży o zróżnicowanym pochodzeniu językowym i kulturowym, znajomość języków obcych innych niż angielski i język nordycki przez uczniów islandzkich oraz nauka w szkołach muzycznych, innych szkołach artystycznych lub szkołach językowych.

Dozwolona jest również ocena uczestnictwa uczniów, np. w życiu społecznym, sporcie lub zorganizowanej pracy wolontariackiej oraz w nauce poza szkołą podstawową w ojczystym języku jako część przedmiotów do wyboru i fakultatywnych na poziomie gimnazjum. Udział uczniów w miejscu pracy można ocenić z inicjatywy szkoły i w powiązaniu z konkretnym zasobem edukacyjnym, ale nie w przypadku tradycyjnego udziału w zatrudnieniu. Proces takiej współpracy między szkołami a środowiskiem biznesowym musi zostać sformalizowany przez władze lokalne i musi być jasno określone, w jakim celu jest ona wykorzystywana. Dozwolone jest również ocenianie nauki poza szkołą obowiązkową i wpisywanie jej na świadectwie ucznia jako przedmiotu fakultatywnego, nawet jeżeli uczeń nie uzyskał zwolnienia z obowiązku nauki.

Wszyscy uczniowie mają prawo do odpowiedniej edukacji niezależnie od ich zdolności fizycznych i umysłowych.

Uczeń, który według opinii lekarza nie może uczęszczać do szkoły ze względu na wypadek lub przewlekłą chorobę, ma prawo do nauki wyrównawczej w domu lub w placówce medycznej. Kształcenie medyczne jest obowiązkiem właściwej gminy i może odbywać się częściowo w formie kształcenia na odległość lub w trybie rozproszonym pod kierunkiem nauczyciela i z kontrolą rodziców lub pracowników placówki medycznej po konsultacji ze szkołą podstawową ucznia. Postanowienie to nie ma zastosowania do sporadycznych chorób studenta; w tym kontekście można brać pod uwagę choroby trwające krócej niż tydzień.

Uczeń ma prawo do zajęć wychowania fizycznego od chwili, gdy według opinii lekarza jest zdolny do nauki, przy czym czas trwania codziennych lub tygodniowych zajęć wychowania fizycznego powinien być uzależniony od jego stanu i wytrzymałości. Celem kształcenia medycznego jest to, aby studenci opuszczali jak najmniej zajęć i nie byli pozbawieni możliwości nauki z powodu wypadku lub długotrwałej choroby.

Dyrektor szkoły, po konsultacji z lekarzem i rodzicami, podejmuje decyzję o zakresie i szczegółowych zasadach organizacji zajęć. Dyrektor szkoły wypełnia w ten sposób obowiązek nałożony na samorządy lokalne w zakresie zapewnienia odpowiedniej edukacji medycznej. Jest odpowiedzialny za opracowanie indywidualnego programu nauczania na dłuższy lub krótszy okres czasu, biorąc pod uwagę sytuację ucznia, jego chorobę i potrzeby. Dyrektor szkoły jest zobowiązany zapewnić, aby przed podjęciem decyzji o organizacji zajęć wyrównawczych, uczniowi umożliwiono wyrażenie siebie, biorąc pod uwagę wiek i dojrzałość ucznia. Nie przewiduje się, aby kształcenie medyczne miało zastąpić nauczanie lokalne.

W organizacji i realizacji kształcenia medycznego należy, o ile to możliwe, stosować różne metody, po konsultacji z danym studentem. Następnie uczeń powinien mieć możliwość nawiązania kontaktu ze swoją szkołą i grupą nadzorującą w najlepszym możliwym zakresie, na jaki pozwalają jego okoliczności i stan.

Rodzice mogą ubiegać się o czasowe zwolnienie dziecka z obowiązku uczęszczania do szkoły w zakresie poszczególnych przedmiotów i dziedzin nauki lub we wszystkich zakresach. Dyrektor uzyskuje wystarczające informacje o sytuacji dziecka, np. konsultując się z nauczycielem sprawującym nadzór. W każdym przypadku obowiązek spoczywa na rodzicach, jeśli otrzymają takie zwolnienie, na wzięciu odpowiedzialności za zapewnienie uczniowi nadrobienia zaległości w nauce zgodnie z informacjami uzyskanymi od szkoły.

Długotrwała nieobecność dzieci w szkole, spowodowana tymczasowym zwolnieniem na prośbę rodziców, nie powinna mieć wpływu na całokształt pracy szkolnej ani na naukę innych uczniów.

Muszą istnieć ważne powody, dla których dziecko nie chodzi do szkoły. Uzasadnionymi powodami czasowego zwolnienia z obowiązku kształcenia mogą być:

1. Poważne choroby, zgony lub inne traumy w bezpośrednim otoczeniu dziecka.
2. Podróże organizowane przez szkoły lub we współpracy ze szkołami, zarówno krajowe, jak i międzynarodowe.
3. Udział w projektach osiągnięć w dziedzinie sportu, sztuki lub pracy w radzie młodzieżowej.

Dyrektor jest odpowiedzialny za ocenę okoliczności każdej sprawy. Przy ocenie zwolnienia należy w każdym przypadku ocenić, czy powód jest tego rodzaju, że udzielenie zwolnienia można uznać za normalne. Zwolnienia z obowiązku uczęszczania do szkoły powinny być zawsze udzielane na ograniczony okres czasu, nie dłuższy niż jest to konieczne.

Ciągły i całościowy dzień dziecka uważa się za udany, gdy zajęcia szkolne i inne zorganizowane zajęcia kończą się wcześniej. Może to mieć także pozytywny wpływ na życie rodzinne dziecka. Współpraca między szkołami i innymi zorganizowanymi zajęciami wymaga elastyczności, ale dla szkoły podstawowej, która funkcjonuje według ustalonego harmonogramu, może być trudne zrekompensowanie dziecku strat w nauce, jeśli opuszcza ono zajęcia o tej samej porze każdego tygodnia. Ważne jest, aby wdrażanie takich rozwiązań odbywało się z myślą o tym, że dobro dziecka zawsze jest priorytetem i że jego prawo do edukacji nie może być zagrożone. Obejmuje to między innymi rozpatrywanie życzeń dziecka i uwzględnienie ich w procesie wyboru porozumienia, zgodnie z wymogami Konwencji o prawach dziecka. Jeżeli zwolnienie zostanie udzielone z powodu np. lekcje muzyki lub inne zajęcia w godzinach szkolnych muszą być poparte pisemną zgodą rodziców, dziecka i szkoły, która między innymi określa, w jaki sposób rodzice będą odpowiedzialni za zapewnienie dziecku możliwości nadrobienia zaległości w nauce.

Jeśli absencja w szkole wpływa na naukę i samopoczucie ucznia, wymaga to reakcji ze strony szkoły. Należy spodziewać się, że szkoła zareaguje, jeżeli łączna liczba nieobecności ucznia przekroczy jedną dziesiątą roku szkolnego. Gminy ustalają kryteria formalnej reakcji na spadek frekwencji uczniów w szkole, które przewidują działania, które będą stopniowo zaostrzane wraz ze spadkiem frekwencji w szkole, aż do momentu, gdy absencja w szkole osiągnie poziom wymagający zgłoszenia do organów ochrony dzieci. Przyjmując środki przyrostowe, zakłada się, że zanim powiadomione zostaną organy ochrony dzieci i zostanie osiągnięty określony próg, szkoła podjęła już na wcześniejszych etapach próbę przeanalizowania możliwych okoliczności ucznia we współpracy z rodzicami i samym uczniem. Nie uniemożliwia to jednak administratorom szkół wcześniejszego skontaktowania się z organami ochrony dzieci, ponieważ w każdym przypadku należy ocenić całościową sytuację dziecka i uwzględnić wszystkie aspekty, które zgodnie z ustawą o ochronie dzieci należy zgłosić. Ważne jest zatem, aby przy formułowaniu zasad formalnej reakcji na spadek frekwencji szkolnej wziąć pod uwagę m.in. wszystkie nieobecności, choroby, urlopy i nieusprawiedliwione nieobecności oraz inne okoliczności dotyczące uczniów. Niniejsze standardy gminne zostaną opublikowane publicznie i staną się częścią programu nauczania oraz regulaminu wszystkich szkół na terenie gminy. Władze lokalne mogą również wykorzystywać te zasady do opracowywania formalnych kryteriów reagowania na spadającą frekwencję uczniów.

Uczęszczanie do wymarzonej szkoły może być oznaką, że potrzebna jest osoba kontaktowa lub menedżer przypadku zgodnie z Ustawą o integracji usług na rzecz dobrostanu dzieci. Następnie pracownicy szkoły powinni udzielić rodzicom wskazówek dotyczących integracji usług, na przykład wskazując im osobę kontaktową w szkole. Jeżeli nieobecność dziecka w szkole jest przejawem zaniedbywania obowiązków, należy zgłosić ten fakt do organów opieki społecznej. To samo dotyczy zaniedbywania przez rodziców odpowiedzialności za edukację dziecka, gdy jest ono zwolnione z obowiązku szkolnego.

Wagary szkolne zdefiniowano jako świadome lub nieświadome zachowanie dziecka lub nastolatka, które objawia się trudnościami w uczęszczaniu do szkoły, czy to przez cały dzień szkolny, czy przez jego część, czy też w uczęszczaniu na zajęcia z określonych przedmiotów, przez dłuższy lub krótszy okres czasu. Przyczyny unikania szkoły mogą być różne i każdy przypadek należy rozpatrywać w oparciu o sytuację dziecka i jego rodziny, kontekst społeczny i środowisko nauki, takie jak: dobre samopoczucie w szkole, umiejętności społeczne, zdolność uczenia się i inne czynniki, które mogą mieć wpływ na środowisko dziecka i rodziny. Rodzice i personel szkoły muszą zwracać uwagę na oznaki unikania szkoły i traktować poważnie wszelkie ich oznaki. Do objawów tych mogą należeć na przykład nieuzasadnione nieobecności w szkole lub spóźnienia, nieobecności w niektórych dniach lub niechęć ucznia do szkoły, mimo że nie ma widocznych objawów choroby. Inne objawy mogą obejmować zaburzenia snu lub chęć opuszczenia szkoły w środku dnia. Należy pamiętać, że nie jest to wyczerpująca lista, ponieważ unikanie szkoły może przybierać różne formy i mieć rozmaite przyczyny.

Szkoły podstawowe powinny kłaść szczególny nacisk na wsparcie i profilaktykę, zwłaszcza jeśli istnieją dowody na unikanie szkoły. Celem jest rozpoznanie problemu zanim stanie się przewlekły i wpłynie na warunki uczenia się, wychowania i rozwoju dzieci oraz ich przyszłe samopoczucie.

Wczesne wsparcie i ukierunkowana współpraca między domem a szkołą są kluczowe w zapobieganiu unikaniu szkoły i umożliwieniu dziecku, które ma problemy z unikaniem szkoły, jak najszybszego powrotu do szkoły. Dziecko może poprosić o wyznaczenie osoby kontaktowej w szkole, która będzie zajmować się sprawami uczniów zgodnie z Ustawą o integracji usług na rzecz dobra dzieci. Ważne jest również, aby szkoły, w stosownych przypadkach z udziałem osoby kontaktowej, przeprowadziły indywidualną ocenę potrzeb każdego dziecka zmagającego się z unikaniem szkoły oraz tego, jakich zasobów wsparcia potrzebuje dane dziecko, w tym: z udziałem odpowiednich stron, np. usługi szkolne, socjalne i zdrowotne dla dobra dzieci. Jeżeli student nie jest w stanie powrócić do nauki w trybie stacjonarnym przy wsparciu służb szkolnych i osoby kontaktowej ds. usług zintegrowanych, istnieje powód, aby zbadać, czy istnieją podstawy do zaangażowania koordynatora ds. przypadku w celu dalszego postępowania z udziałem usług zintegrowanych.

Pracując nad zaangażowaniem ucznia w naukę i pracę, szkoła musi podjąć odpowiednie środki, aby udzielić pomocy uczniowi i jego rodzinie. Jednakże takie środki nie mogą nigdy stać się zasadą unikania szkoły przez ucznia i zawsze należy je traktować jako środki krótkoterminowe, których celem jest umożliwienie uczniowi ponownego uczęszczania do szkoły.

Zgodnie z obowiązującym prawem Minister może udzielić gminom lub innym podmiotom tymczasowych zezwoleń na prowadzenie szkół rozwojowych lub przeprowadzanie eksperymentów w zakresie niektórych aspektów funkcjonowania szkół. W takich przypadkach może zostać przyznane tymczasowe zwolnienie z obowiązku przestrzegania krajowego programu nauczania dla szkół obowiązkowych, na ogół nie dłuższe niż trzy lata, z zastrzeżeniem możliwości przeprowadzenia oceny projektów pilotażowych po upływie tego okresu. Czy takie zwolnienie jest możliwe? dotyczące zajęć, godzin szkolnych, organizacji zajęć dydaktycznych, liczby lekcji, odstępstw od podstawowego planu zajęć oraz odstępstw od podstawy programowej. Szkołom może zostać przyznany status szkoły rozwojowej w celu prowadzenia prac rozwojowych i eksperymentalnych w ramach szkół obowiązkowych, chociaż działania te podlegają wyłącznie prawu i Krajowemu Przewodnikowi po Programie Nauczania. Eksperymenty takie będą zawsze podlegać ograniczeniom czasowym, a Ministerstwo będzie zawsze dokonywać ich oceny po ich zakończeniu.

Szkoła rozwojowa może działać jako ogólna szkoła podstawowa pod auspicjami gminy, jako oddział w szkole podstawowej lub jako niezależna szkoła za zgodą Ministerstwa i przy wsparciu finansowym gminy.

Zgodnie z ustawą o obowiązkowym kształceniu minister jest uprawniony do uznania szkoły obowiązkowej lub programu nauczania w ramach ogólnej szkoły obowiązkowej, który działa zgodnie z uznanym zagranicznym lub międzynarodowym programem nauczania i strukturą nauczania, a także do udzielania zwolnień z odpowiednich postanowień ustawy i krajowego przewodnika programowego dla szkół obowiązkowych. Minister wydaje rozporządzenie w sprawie dalszego stosowania niniejszego przepisu, obejmujące m.in.: umowy o świadczenie usług komunalnych w zakresie zarządzania szkołami zgodnie z ustawą o obowiązku szkolnym, ustalanie składek ze środków komunalnych, nieprzestrzeganie przepisów i cofnięcie uznania. Zwolnienia te nie mogą naruszać ustawowego prawa uczniów do edukacji. Dotyczy to głównie szkół obowiązkowych, które działają tymczasowo na Islandii ze względu na konkretne projekty w świecie biznesu, a także szkół obowiązkowych dla dzieci rodziców pracujących za granicą i tymczasowo przebywających w Islandii.

Zarówno gminy, jak i podmioty prywatne mogą ubiegać się o zezwolenie na prowadzenie szkoły międzynarodowej lub oddziału międzynarodowego w szkole podstawowej. W przypadku wniosku o utworzenie szkoły międzynarodowej lub oddziału międzynarodowego w szkole obowiązkowej, Minister musi najpierw udzielić pozwolenia na prowadzenie szkoły międzynarodowej jako szkoły rozwojowej przez maksymalnie trzy lata i ocenić pracę szkoły po upływie tego okresu, zanim szkoła otrzyma status szkoły międzynarodowej na mocy Ustawy o szkołach obowiązkowych. Uznanie formalne zostanie udzielone, jeżeli zdaniem Ministerstwa spełnione zostaną wszystkie warunki uznania. Chociaż szkoły międzynarodowe przeznaczone są przede wszystkim dla uczniów obcego pochodzenia, a w szczególności dla tych, którzy planują tymczasowy pobyt w tym kraju, to szkoły międzynarodowe są również otwarte dla uczniów islandzkich. Uczniowie islandzcy uczący się w szkole międzynarodowej są zobowiązani do nauki języka islandzkiego zgodnie z Narodowym Przewodnikiem Programowym. Oczekuje się również, że wszyscy uczniowie szkół międzynarodowych pochodzenia zagranicznego będą mieli możliwość nauki języka islandzkiego jako drugiego języka. Dalsze postanowienia dotyczące szkół międzynarodowych i warunków ich działalności zawarte są w Rozporządzeniu w sprawie kształcenia zgodnego z programem nauczania zagranicznym lub międzynarodowym oraz strukturą nauczania, nr 2002. 699/2012.

Szkoła podstawowa jest miejscem, w którym dzieci otrzymują obowiązkową edukację, a także odgrywa ważną rolę w zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia, a także wspieraniu ich wszechstronnego rozwoju i przyszłych sukcesów. Pracownicy szkoły mają obowiązki względem dzieci wynikające z Ustawy o obowiązkowym nauczaniu, Ustawy o ochronie dzieci i Ustawy o integracji usług na rzecz dobra dzieci, które nie przestają obowiązywać, nawet jeśli dziecko uczy się w domu.

Edukacja domowa stanowi wyjątek od zasady obowiązkowej nauki szkolnej, por. 46. sztuka. Ustawa o szkołach podstawowych. W związku z tym na rodziców lub opiekunów dzieci, którym udzielono tymczasowego pozwolenia na przejęcie częściowej lub całkowitej odpowiedzialności za edukację dziecka, nakładane są wysokie wymagania.

Samorząd lokalny może przyznać rodzicom dziecka zwolnienie z obowiązku samodzielnego zapewnienia dziecku edukacji zgodnie z dalszymi wytycznymi określonymi w Rozporządzeniu w sprawie edukacji domowej na poziomie szkoły podstawowej nr 2014/2015. 531/2009. Rodzice, którzy ubiegają się o zwolnienie z obowiązku nauczania domowego swoich dzieci, muszą złożyć wniosek o zwolnienie w gminie, w której mają stałe miejsce zamieszkania.

Dzieci uczące się w domu są zwolnione z obowiązku uczęszczania do szkoły podstawowej przez cały okres trwania edukacji domowej, muszą jednak być zapisane do konkretnej szkoły w danej gminie i podlegać regularnej ocenie i nadzorowi. Będą mieli dostęp do usług szkolnych świadczonych przez gminę oraz innych usług wsparcia, a także możliwość uczestniczenia w zajęciach szkolnych. Będą oni mieli również możliwość uczestniczenia w zajęciach socjalno-rekreacyjnych i wycieczkach szkolnych organizowanych przez szkołę na takich samych zasadach jak jej uczniowie. Podkreśla się znaczenie zapewnienia każdemu dziecku możliwości interakcji z innymi dziećmi. Należy w miarę możliwości uwzględniać życzenia uczniów dotyczące ich uczestnictwa w ogólnoszkolnych zajęciach, nawet jeśli uczą się w domu.

Zgodnie z obowiązkową edukacją dzieci w Islandii, główną zasadą jest to, że uczniowie muszą regularnie uczęszczać do szkoły. Jednak podstawowym warunkiem, aby dzieci mogły korzystać z różnych praw zagwarantowanych im przez prawo, jest to, aby uczęszczały do ​​szkoły w stymulującym środowisku edukacyjnym.

Islandzka szkoła podstawowa jest szkołą lokalną, tzn. uczniowie codziennie uczęszczają do budynku szkoły, aby się uczyć. Dozwolone jest jednak organizowanie nauki i nauczania w taki sposób, aby część zajęć odbywała się poza budynkiem szkoły. Obejmuje to między innymi: wycieczki terenowe, zajęcia i naukę na świeżym powietrzu, obozy szkolne, wycieczki szkolne w Islandii i poza nią oraz współpracę między szkołami w krajach nordyckich i europejskich. Istnieje również możliwość, aby szkoły wdrażały poszczególne przedmioty, np. przedmioty fakultatywne, w ramach kształcenia na odległość lub jako samodzielna nauka w domu, bez konieczności uczęszczania do szkoły. Może to mieć na celu zarówno naukę niezależności w metodach pracy, jak i dostosowanie się do szczególnych okoliczności uczniów, np. mieszkający daleko od budynku szkoły. W związku z tym takie wdrożenie może być realizowane na różne sposoby w szkołach, tj. poszczególni dyrektorzy mają prawo dokonywać takich zmian w funkcjonowaniu szkoły, a to musi zostać ogłoszone w programie nauczania.

Głównym celem nauczania na odległość i rozproszonego w szkole podstawowej jest umożliwienie uczniom, którzy się na to zdecydują, nauki bez względu na miejsce zamieszkania. Chodzi tu m.in. o studia, które nie są dostępne w danej szkole, takie jak studia językowe dla uczniów obcego pochodzenia oraz zajęcia fakultatywne różnego rodzaju, ale także studia dla uczniów, którzy mają możliwość uczestniczenia w poszczególnych kursach w szkole ponadgimnazjalnej w formie kształcenia na odległość i w trybie rozproszonym, równolegle z nauką w szkole podstawowej.

Aby promować elastyczność na granicy między szkołą obowiązkową a szkołą średnią drugiego stopnia, uczniom szkół obowiązkowych należy zaoferować naukę na odległość lub naukę rozproszoną w szkołach średnich drugiego stopnia jako część nauki w szkole obowiązkowej. Jeżeli takie studia są zaliczane do zajęć obowiązkowych, w tym także do wyboru, są one dla studenta bezpłatne. Szczegóły dotyczące nauczania na odległość i nauczania rozproszonego należy wyjaśnić w programie nauczania. Jeśli natomiast uczeń szkoły podstawowej zapisze się na zajęcia w szkole ponadgimnazjalnej, które są zaliczane na poczet punktów zaliczeniowych, wówczas ponosi on koszty nauki, tj. opłaty wpisowe i rejestracyjne oraz materiały dydaktyczne, natomiast koszty czesnego nie są dla niego pobierane.

Szkoła podstawowa, jako miejsce pracy uczniów, powinna prowadzić swoją działalność w taki sposób, aby uczniowie czuli się bezpiecznie i cieszyli się swoimi umiejętnościami, a także mieli prawo cieszyć się dzieciństwem w trakcie wszystkich prac realizowanych przez szkołę, w tym nauczania zdalnego i rozproszonego.

Zanim szkoły rozpoczną naukę na odległość, konieczne jest ustalenie, w jaki sposób będą realizowane obowiązki nauczycieli sprawujących nadzór nad uczniami kształcącymi się na odległość. Należy zwrócić uwagę na rolę nauczyciela nadzorującego, zgodnie z prawem, która polega na ścisłym nadzorze nad nauką i rozwojem uczniów, ich samopoczuciem i ogólnym dobrostanem, kierowaniu nimi w nauce i pracy, pomaganiu im i doradzaniu w sprawach osobistych oraz przyczynianiu się do zacieśniania współpracy między szkołami i domami.