Lata spędzone przez dziecko w szkole podstawowej są dla niego ważnym okresem kształtowania jako jednostki i członka społeczeństwa. Celem szkoły jest zapewnienie uczniom możliwości zdobycia wiedzy, umiejętności i zdolności, które przygotują ich do nauki po szkole podstawowej i przez całe życie. W szkole podstawowej kształtuje się podwaliny uczestnictwa jednostek w społeczeństwie demokratycznym i kultywuje się wartości humanistyczne, które wspierają ich wszechstronny rozwój, promując świadomość kultury islandzkiej i szacunek dla kultur innych narodów.

Zgodnie z ustawą nr. 91/2008 w sprawie obowiązku szkolnego, obowiązek szkolny oznacza szkołę dziesięcioletnią. Ogólnie przyjmuje się, że uczniowie rozpoczynają naukę w roku, w którym kończą sześć lat. Prawo to pozwala jednak uczniom na wcześniejsze lub późniejsze rozpoczęcie nauki w szkole oraz wcześniejsze jej ukończenie. Zdecydowana większość uczniów rozpoczyna naukę w szkole podstawowej w wieku sześciu lat i kończy ją w wieku szesnastu lat. Uczniowie automatycznie przechodzą do klas 1-10. ocenę bez względu na wyniki w nauce lub inny status. W ustawie o szkołach podstawowych nr. W rozporządzeniu nr 91/2008 cele szkół obowiązkowych zostały określone w artykule 2.

Artykuł 2 Cele

Rolą szkół podstawowych, we współpracy z domami, jest wspieranie wszechstronnego rozwoju wszystkich uczniów i ich udziału w demokratycznym społeczeństwie, które ciągle ewoluuje. Praktyki stosowane w szkołach podstawowych powinny być kształtowane przez tolerancję i miłość, chrześcijańskie dziedzictwo kultury islandzkiej, równość, współpracę demokratyczną, odpowiedzialność, troskę, pragnienie pojednania i szacunek dla wartości ludzkich. Szkoła podstawowa powinna dążyć do wykonywania swojej pracy w jak najpełniejszej zgodności ze statusem i potrzebami uczniów oraz promować wszechstronny rozwój, dobrobyt i edukację każdej jednostki.

Szkoła podstawowa ma promować wśród uczniów szerokie horyzonty i wzmacniać ich umiejętności w zakresie języka islandzkiego, ich zrozumienie społeczeństwa islandzkiego, jego historii i specyfiki, trudnej sytuacji ludzi oraz odpowiedzialności jednostki wobec społeczeństwa, środowiska i otaczającego ją świata. Uczniowie powinni mieć możliwość wykorzystania swojej kreatywności oraz zdobywania wiedzy i umiejętności w ramach ciągłego wysiłku na rzecz edukacji i rozwoju. Praca szkolna powinna stanowić podstawę rozwoju inicjatywy i niezależnego myślenia uczniów oraz kształtować ich umiejętność współpracy z innymi.

Szkoła podstawowa powinna promować dobrą współpracę między domem a szkołą w celu zapewnienia owocnej pracy szkoły, ogólnego dobrobytu i bezpieczeństwa uczniów.

Z części ustawy dotyczącej celów wynika, że ​​cele pracy szkoły obejmują wiele aspektów. Wiele z tych czynników wykracza poza poszczególne przedmioty i obszary nauczania w szkole podstawowej. Oznacza to, że każda szkoła jest odpowiedzialna za określenie, w jaki sposób najlepiej dopasować swoje rozwiązania do przedmiotów i metod pracy uczniów. Nacisk położony jest w równym stopniu na metody funkcjonowania szkoły, jak i na treść programu nauczania, a te dwa główne wątki muszą stanowić integralną całość w pracy szkoły. Ważne jest, aby każda szkoła określiła w swoim programie nauczania, w jaki sposób te cele zostaną osiągnięte. Dobro dziecka jest podstawowym aspektem pracy szkół podstawowych we współpracy z rodzinami i warunkiem koniecznym do nauki. Zdrowie i zdrowe nawyki są podstawą dobrego samopoczucia uczniów. Szkoła podstawowa przejmuje rolę przedszkola i stanowi podstawę dalszej nauki oraz życia w zrównoważonym społeczeństwie. Szkoła jest miejscem pracy dla uczniów przez około dziesięć lat, w ważnym okresie ich rozwoju i kształcenia. Szkoła podstawowa stanowi zatem ważną część drogi jednostki ku wszechstronnemu rozwojowi i ogólnemu wykształceniu. W szkole podstawowej należy stworzyć uczniom warunki, w których będą mogli cieszyć się dzieciństwem, rozwijać pewność siebie i umiejętności społeczne, pobudzać swoją kreatywność oraz pielęgnować zrozumienie wartości ludzkich.

Podstawową odpowiedzialność za zarządzanie szkołami i wdrażanie ustawy o obowiązkowym nauczaniu ponoszą gminy. Szkoła podstawowa jest obowiązkowa i każda gmina ma obowiązek zapewnić naukę wszystkim dzieciom w wieku od 6 do 16 lat, które legalnie tam zamieszkują. Dotyczy to również dzieci umieszczonych w pieczy zastępczej, której rodzice zastępczy mają legalne miejsce zamieszkania na terenie gminy. Ustawa o obowiązkowym kształceniu stanowi, że rok szkolny trwa co najmniej dziewięć miesięcy, a uczniowie mają obowiązek uczęszczania do szkoły przez co najmniej 180 dni rocznie.

Szkoły podstawowe mają obowiązek zapewnić skuteczną edukację wszystkim dzieciom. Zgodnie z prawem wszyscy uczniowie mają prawo do odpowiedniej edukacji w szkołach podstawowych, zarówno akademickiej, zawodowej, jak i artystycznej, a gminy mają obowiązek zapewnić uczniom odpowiednie możliwości uczenia się bez względu na ich zdolności fizyczne i psychiczne, status społeczny i emocjonalny lub rozwój językowy. Dotyczy to wszystkich dzieci – niepełnosprawnych i pełnosprawnych, przewlekle chorych, uzdolnionych i dzieci z zaburzeniami rozwojowymi, dzieci z odległych terenów, a także dzieci należących do grup mniejszościowych wyróżniających się pod względem języka, pochodzenia etnicznego lub kultury.

Rodzice odpowiadają za zapisanie swoich dzieci do szkoły podstawowej i zapewnienie im możliwości uczęszczania do szkoły. Rodzice mają prawo wybrać dla swoich dzieci szkołę podstawową w obrębie gminy zgodnie z regulaminem obowiązującym w tej gminie. Miejski komitet szkolny dba o to, aby wszystkie dzieci w wieku szkolnym miały obowiązek szkolny. Działają także szkoły podstawowe, które są uznawane przez Ministra Edukacji i Kultury, ale prowadzone są przez podmioty inne niż gminy. Szkoły te otrzymują wsparcie finansowe od samorządów lokalnych, a rodzice mogą również ubiegać się o przyjęcie swoich dzieci do szkoły zgodnie z zasadami obowiązującymi w danym samorządzie lokalnym.

Jasno określone obowiązki, prawa i powinności dzieci i rodziców przyczyniają się do większego dobrostanu uczniów. Należy zatem położyć nacisk na udział rodziców w zajęciach szkolnych i ich dobre relacje z radą szkoły, nauczycielami i społecznością szkolną. Większe prawa rodzicielskie wiążą się ze zwiększoną odpowiedzialnością, która jest realizowana poprzez aktywne uczestnictwo rodziców i jakościowy proces wyboru przedstawicieli do rady szkoły, a także aktywny przepływ informacji i konsultacje z innymi rodzicami.

Ustawa o obowiązkowym szkolnictwie daje gminom i szkołom znaczną swobodę i niezależność w zakresie organizacji edukacji zgodnie z lokalnymi potrzebami i okolicznościami, ale główna polityka wyrażona w ustawie i Narodowym Przewodniku po Programie Nauczania polega na tym, że wszyscy uczniowie mają możliwość nauki w swojej macierzystej szkole bez dyskryminacji. Ustawa obejmuje również niezależnie prowadzone szkoły podstawowe, szkoły specjalne i zasoby specjalne, szkoły eksperymentalne na poziomie szkoły podstawowej oraz akredytowane kierunki nauczania na poziomie szkoły podstawowej, takie jak: nauczanie domowe, kształcenie na odległość lub nauka na odległość.