Dyplom ukończenia szkoły średniej ma na celu spełnienie postulatu, że uczniowie powinni korzystać z obowiązkowej edukacji do 18. roku życia oraz że szkoły ponadgimnazjalne oferują edukację dostosowaną do potrzeb każdej osoby. Ma on również na celu zaspokojenie potrzeb uczniów, którzy nie planują ukończyć nauki w inny sposób. W związku z tym szkoła może powiązać dyplom ukończenia szkoły średniej z ukończeniem określonego programu studiów lub z innymi formami uczestnictwa ucznia w szkole, dostosowanymi do jego indywidualnych potrzeb. Należy jednak pamiętać, że ostateczne cele badania powinny być w każdym przypadku jasne.

Kwalifikacje ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej można zdefiniować jako pierwszy lub drugi poziom biegłości, w zależności od wymagań dotyczących wiedzy, umiejętności i zdolności uczniów. Przedmiot studiów może być sklasyfikowany jako zawodowy, artystyczny lub akademicki, ale jego celem jest osiągnięcie celów charakteryzujących poziom biegłości w danym kierunku studiów.

Zakres studiów prowadzących do uzyskania dyplomu ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej zależy od końcowych celów studiów, ale zawsze powinien mieścić się w przedziale 90–120 punktów ECTS. Jeśli istnieje potrzeba utworzenia programu studiów dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, który zakończy się uzyskaniem dyplomu ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej, obowiązują te same zasady dotyczące zakresu.

Egzamin gimnazjalny kończy się wydaniem dyplomu, który określa poziom wiedzy i umiejętności ucznia na koniec kursu, oświadczenie o ogólnej wiedzy, umiejętnościach i zdolnościach ucznia, listę kursów i ocen, jeśli dotyczy, oraz zapis o uczestnictwie ucznia w innych przedmiotach objętych egzaminem gimnazjalnym.

Kwalifikacje zawodowe definiuje się jako ukończenie programu studiów, który nadaje certyfikowane kwalifikacje zawodowe lub uprawnia do przystąpienia do egzaminu czeladniczego w certyfikowanym zawodzie. Ukończenie to może być zdefiniowane jako kwalifikacja drugiego, trzeciego lub czwartego stopnia.

Kryteria kwalifikacyjne dla programów kształcenia zawodowego uwzględniają wymagania Ministerstwa dotyczące kompetencji kluczowych oraz wymagania kwalifikacyjne dla stanowisk pracy określone przez radę zawodową dla danej grupy zawodowej lub zawodu. Ponadto określone zasady dotyczą struktury programów studiów.

Zakres studiów różni się w zależności od poziomu kwalifikacji, jaki osiąga kurs. Egzaminy kwalifikacyjne zawodowe po ukończeniu drugiego poziomu kwalifikacji zazwyczaj obejmują 90–120 punktów ECTS, po ukończeniu trzeciego poziomu kwalifikacji zazwyczaj obejmują 150–240 punktów ECTS, a po ukończeniu czwartego poziomu kwalifikacji zazwyczaj obejmują 30–120 punktów ECTS.

Egzaminy kwalifikacyjne kończą się wydaniem dyplomu ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej oraz pozwolenia Ministerstwa Edukacji Narodowej. Dyplom ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej powinien zawierać między innymi poziom kwalifikacji na koniec kursu, podsumowanie kursów, informacje o odbytych praktykach zawodowych, stażach i ocenach.

Egzamin maturalny ma na celu przygotowanie studentów do studiów uniwersyteckich w Islandii i za granicą. Czas trwania egzaminu maturalnego może się różnić w zależności od kierunku studiów i uczelni, ale wkład studenta nie może być mniejszy niż 200 punktów. We wszystkich przypadkach zakończenie kursu jest określone na poziomie trzecim. Treść egzaminu maturalnego zależy od ostatecznych celów programu studiów, a także od tego, jaki rodzaj przygotowania do studiów uniwersyteckich zapewnia dany program studiów. Podstawę kształcenia mogą zatem stanowić studia akademickie, artystyczne lub zawodowe.

Kryteria kwalifikacyjne programów maturalnych uwzględniają wymogi Ministerstwa oraz wymagania kwalifikacyjne poszczególnych dziedzin akademickich na poziomie uniwersyteckim. Do studiów kończących się egzaminem maturalnym, oprócz przepisów dotyczących minimalnej liczby punktów ECTS, stosuje się przepisy szczególne. Dotyczą one wymagań kwalifikacyjnych z przedmiotów podstawowych i innych przedmiotów, a także przepisów, które ogólnie mają zastosowanie do treści i struktury programów studiów kończących się trzecim poziomem kwalifikacji.

Egzamin maturalny kończy się wydaniem dyplomu, w którym określa się przedmiot specjalizacji, poziom zaawansowania na zakończenie kursu, wykaz przedmiotów i oceny.

Egzamin maturalny nie gwarantuje automatycznie dostępu do wszystkich kierunków studiów. Poszczególne uniwersytety lub wydziały mogą stawiać studentom różne wymagania specjalne, które muszą spełnić, a w niektórych przypadkach studenci mogą być zobowiązani do zdania egzaminu wstępnego. Ważne jest, aby studenci, którzy planują podjąć studia na określonym kierunku, uzyskali informacje o wymaganiach przygotowawczych danej uczelni. Ważne jest również, aby uczelnie przekazywały studentom te informacje poprzez doradztwo akademickie i zawodowe.

Ukończenie programów studiów, które nie kończą się egzaminem maturalnym, egzaminem potwierdzającym kwalifikacje zawodowe ani świadectwem ukończenia szkoły średniej, jest klasyfikowane jako inne egzaminy końcowe. Obejmuje to różnorodne programy studiów zdefiniowane na pierwszym, drugim lub trzecim poziomie kwalifikacji. Kryteria kwalifikacyjne programów studiów wskazują specjalizację, która może obejmować studia zawodowe, humanistyczne, literaturoznawcze lub ogólne. Kryteria kwalifikacyjne powinny być oparte na wymogach Ministerstwa, wymogach kwalifikacyjnych dotyczących zawodów lub kierunków studiów na poziomie uniwersyteckim, w zależności od przypadku. Jeżeli kryteria kwalifikacyjne programów studiów nie mają na celu przygotowania studentów do określonych zawodów lub kontynuacji studiów na poziomie uniwersyteckim, uczelnia może zwrócić się do Ministerstwa o wytyczne dotyczące wymogów kwalifikacyjnych.

Zakres pozostałych egzaminów końcowych różni się w zależności od poziomu kompetencji, z którym związane jest ukończenie kursu. Pozostałe egzaminy końcowe z ukończeniem pierwszego poziomu kompetencji zazwyczaj obejmują 30–120 punktów ECTS, ukończenie drugiego poziomu kompetencji zazwyczaj obejmuje 60–120 punktów ECTS, ukończenie trzeciego poziomu kompetencji zazwyczaj obejmuje 150–240 punktów ECTS, a ukończenie czwartego poziomu kompetencji zazwyczaj obejmuje 30–120 punktów ECTS. Zakres programów studiów dla studentów z niepełnosprawnością intelektualną może wynosić do 240 punktów ECTS, mimo że są one definiowane jako inne egzaminy końcowe na pierwszym poziomie kompetencji.

Dodatkowe wykształcenie ponadgimnazjalne obejmuje ukończenie programów nauczania oferowanych przez szkoły ponadgimnazjalne jako kontynuację ukończenia studiów na poziomie trzeciego stopnia kwalifikacyjnego. Dodatkowe wykształcenie ponadgimnazjalne definiuje się na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej, a naukę definiuje się w punktach zaliczeniowych szkoły ponadgimnazjalnej.

Islandzkie i zagraniczne uniwersytety mogą zdecydować o przyznaniu punktów ECTS za dodatkowe studia na poziomie ponadgimnazjalnym, o czym informacja może zostać zamieszczona w informacji o studiach. Jednakże, liczba punktów ECTS leży wyłącznie w gestii poszczególnych uniwersytetów.

Treści kształcenia dodatkowego różnią się w zależności od celów końcowych. Koncentrują się one na pogłębieniu specjalizacji zawodowej, zarządzaniu i rozwoju w miejscu pracy. Jeśli kształcenie obejmuje prawnie uznawane kwalifikacje zawodowe, takie jak tytuł magistra, szkoły ponadgimnazjalne muszą spełniać wymagania kwalifikacyjne określone przez ministerstwo we współpracy z radą zawodową.