Sekcja ogólna
Ministerstwo Edukacji, Nauki i Kultury podkreśla, że w każdej ocenie należy przede wszystkim uwzględniać kompetencje uczniów. Wszystkie programy nauczania w szkołach ponadgimnazjalnych są podzielone według poziomów kompetencji. Ponieważ szkoły ponadgimnazjalne organizują własne programy nauczania, oczekuje się, że umożliwią uczniom wybór różnych sposobów osiągnięcia kryteriów kompetencyjnych dla każdego poziomu. Zasadniczo szkoła przyjmująca powinna opierać swoją ocenę na szkole, z której pochodzą uczniowie, oceniając, czy osiągnęli oni odpowiednie elementy kompetencji.
Uczeń, który przenosi się między szkołami działającymi zgodnie z Krajowym Przewodnikiem Nauczania dla Szkół Ponadgimnazjalnych, ma prawo do tego, aby ukończone przez niego z zadowalającymi wynikami zajęcia zostały zaliczone na tym samym poziomie zaawansowania w szkole przyjmującej, pod warunkiem że zajęcia te są zgodne z programem nauczania i opisem programów danej szkoły.
Szkoły średnie muszą określić jasne procedury oceny postępów uczniów, którzy zmieniają kierunek studiów lub przechodzą z innej szkoły. Obowiązują poniższe zasady oceny, ale oczekuje się, że szkoły średnie szczegółowo opiszą ich wdrożenie w programie nauczania.
Ocena formalna to ustrukturyzowany proces, w którym kompleksowe doświadczenie i wiedza studenta są formalnie oceniane. Ocena może opierać się na wcześniejszym wykształceniu, doświadczeniu zawodowym i innym doświadczeniu zdobytym poza formalnym systemem edukacji. Ocena formalna może skutkować uznaniem studentów za osoby, które ukończyły poszczególne kursy i/lub skróceniem części ich studiów, obejmującej szkolenie zawodowe.
Ocena umiejętności praktycznych jest szczególnie przydatna dla osób, które nie ukończyły formalnej edukacji na poziomie ponadgimnazjalnym, pracują na rynku pracy od co najmniej trzech lat i ukończyły co najmniej dwadzieścia trzy lata oraz zdobyły wiedzę, umiejętności i kompetencje zawodowe w określonej dziedzinie, które mogą być wykorzystane w nauce kończącej się egzaminem końcowym. W zawodach rzemieślniczych wymaga się co najmniej pięcioletniego doświadczenia zawodowego na rynku pracy oraz ukończenia dwudziestego piątego roku życia. Osoba ubiegająca się o ocenę umiejętności praktycznych musi przedstawić niezbędne dokumenty potwierdzające wniosek, takie jak umowa o naukę, zaświadczenie od pracodawcy wraz z wyciągiem z funduszu emerytalnego, podsumowanie studiów lub kursów lub inne informacje, które mogą być wykorzystane przy ocenie wniosku.
Oceniając rzeczywiste umiejętności w oparciu o wymagania kompetencyjne programów nauczania w szkołach ponadgimnazjalnych, celem jest ocena wiedzy, umiejętności i kompetencji danej osoby w oparciu o kryteria programu, który uczeń zamierza ukończyć. Należy wziąć pod uwagę wymagania kompetencyjne i cele końcowe programu, a także pamiętać, że do tego samego celu może prowadzić wiele ścieżek. Nie należy oceniać, czy wcześniejsze studia lub doświadczenie są dokładnie porównywalne z wymaganiami programu nauczania, ale czy studia lub doświadczenie zawodowe można uznać za równoważne i czy uczeń spełnia wymagania wstępne do ukończenia programu, do którego dąży.
Wdrażanie oceny umiejętności praktycznych zostało szerzej omówione w przepisach dotyczących kształcenia ustawicznego.