Szkoła ponadpodstawowa
Sekcja ogólna
Współpraca i podział między poziomami szkolnymi
Poziom szkoły średniej
Ważne jest, aby nauka uczniów, którzy zmieniają szkoły lub kierunki studiów, była dla nich jak najbardziej użyteczna. Zgodnie z prawem, dwie lub więcej szkół ponadgimnazjalnych może wspólnie opracowywać opisy programów nauczania. Taka współpraca lub współdziałanie w zakresie wspólnej realizacji programów nauczania wpisuje się w proces ułatwiania uczniom zmiany szkół i daje małym szkołom we współpracy z dużymi szkołami możliwość oferowania bardziej zróżnicowanego programu. Szkoły mogą oferować te same programy nauczania lub wspólnie je wdrażać w inny sposób. W ten sposób jedna szkoła może realizować pierwszą część programu nauczania, a uczniowie mogą realizować drugą część w szkole partnerskiej. Szkoły mogą również połączyć siły w prowadzeniu zajęć dydaktycznych.
Współpraca szkół może również obejmować usługi wsparcia, takie jak system komputerowy lub usługi internetowe.
Poziom szkoły podstawowej
Aby zapewnić ciągłość i promować dobrostan uczniów, ważne jest, aby istniały aktywne powiązania i wymiana informacji między szkołami podstawowymi i średnimi. Uczniowie szkół podstawowych mogą rozpocząć naukę w szkole średniej równolegle ze szkołą podstawową, jeśli istnieje porozumienie między odpowiednimi szkołami podstawowymi i średnimi w sprawie realizacji programu. Ponadto, konieczne jest zawarcie porozumienia między państwem a gminą, które między innymi stanowi, że uczniowie i organizacja nauki leżą w gestii szkoły podstawowej.
Ministerstwo Edukacji, Nauki i Kultury kładzie nacisk na elastyczny podział między szkołami podstawowymi i średnimi. Jeśli uczniowie szkół podstawowych spełnią wymagania kompetencyjne z poszczególnych przedmiotów w szkołach średnich, mają prawo do zaliczenia ukończonych przez siebie przedmiotów, pod warunkiem, że są one zgodne z programem nauczania i opisami przedmiotów danej szkoły średniej, a wymagania dotyczące nauczania są porównywalne. Warunkiem koniecznym dla tego rodzaju systemu kształcenia jest formalna współpraca między szkołami podstawowymi i średnimi.
Związek z poziomami kompetencji w szkole ponadgimnazjalnej
Pierwszy poziom ponadgimnazjalnego wykształcenia pokrywa się z gimnazjalnym poziomem obowiązkowego kształcenia w taki sposób, że opis pierwszego poziomu ponadgimnazjalnego wykształcenia jest również opisem kompetencji, które mają być osiągnięte po ukończeniu obowiązkowego kształcenia. Ponadto, w Krajowym Przewodniku Programowym dla Obowiązkowego Kształcenia zdefiniowano, na koniec obowiązkowego kształcenia, zharmonizowaną skalę ocen, powiązaną z określonymi kryteriami oceny dla poszczególnych przedmiotów i kierunków studiów.
Kryteria oceny kompetencji kluczowych w szkole obowiązkowej są zgodne z opisami kompetencji kluczowych w szkole ponadgimnazjalnej oraz opisem charakterystyki pierwszego poziomu kompetencji. Kryteria te, wraz z opisami oceny na koniec szkoły obowiązkowej w różnych obszarach kształcenia, są przydatne dla szkół ponadgimnazjalnych w planowaniu programów nauczania mających na celu wypełnienie luki między szkołą obowiązkową a ponadgimnazjalną.
Celem standaryzowanej skali oceny na koniec szkoły obowiązkowej jest zapewnienie spójnego opisu kompetencji uczniów na koniec szkoły obowiązkowej, niezależnie od szkoły, do której uczęszczają. Szkoły obowiązkowe są odpowiedzialne za zapewnienie, aby ocena na koniec szkoły obowiązkowej była rzetelna i wiarygodna oraz aby zapewniała uczniom, rodzicom i szkołom ponadgimnazjalnym jak najlepsze wskazówki dotyczące dalszych kroków uczniów.
Kursy w szkołach ponadgimnazjalnych są definiowane według poziomu zaawansowania, a uczniowie szkół podstawowych rozpoczynają naukę na kursach na pierwszym lub drugim poziomie zaawansowania, w zależności od wymagań wstępnych kursu i poziomu zaawansowania uczniów. Szkoły ponadgimnazjalne wykorzystują między innymi oceny uczniów z końca szkoły podstawowej, aby wskazać im, które kursy na pierwszym lub drugim poziomie zaawansowania są dla nich odpowiednie do rozpoczęcia nauki.
Pod koniec szkoły obowiązkowej stosowana jest skala oceny AD, która definiuje ucznia, który otrzymał ocenę B, B+ lub A i osiągnął kryteria kompetencyjne w klasie 10. Wiedza, umiejętności i kompetencje uczniów po ukończeniu szkoły obowiązkowej są zgodne z opisem pierwszego poziomu kompetencji szkoły ponadgimnazjalnej. Można zatem założyć, że uczniowie, którzy spełniają powyższe kryteria, posiadają kompetencje do rozpoczęcia nauki języka islandzkiego, angielskiego, duńskiego i matematyki w szkole ponadgimnazjalnej na drugim poziomie kompetencji. Ocena, który poziom jest najodpowiedniejszy dla danej osoby, leży w gestii odpowiedniej szkoły ponadgimnazjalnej, w granicach określonych przepisami i umowami.
Poziom uniwersytecki
Ministerstwo Edukacji, Nauki i Kultury kładzie nacisk na elastyczne przejścia między poziomami nauczania, co dotyczy również przejść między szkołami ponadgimnazjalnymi a uniwersytetami. Instytucje edukacyjne mają większą odpowiedzialność za rozwijanie możliwości kształcenia na pograniczu poziomów nauczania, aby zwiększyć elastyczność i możliwości uczniów w zakresie transferu między poziomami nauczania. W ten sposób zróżnicowane programy nauczania na czwartym poziomie kwalifikacji mogą pokrywać się ze studiami na poziomie uniwersyteckim. Współpraca między sąsiednimi poziomami nauczania jest warunkiem wstępnym dla możliwości oceny postępów w nauce na różnych poziomach nauczania.
Zgodnie z Ustawą o szkolnictwie ponadgimnazjalnym, szkoły mogą oferować naukę po ukończeniu określonych przedmiotów na trzecim poziomie kwalifikacyjnym. Nauka ta jest definiowana jako nauka dodatkowa na czwartym poziomie kwalifikacyjnym i jest wyrażana w punktach zaliczeniowych szkoły ponadgimnazjalnej.
Studia na czwartym poziomie kwalifikacji mogą być oceniane na podstawie punktów ECTS na poziomie uniwersyteckim, por. Ustawa nr 63/2006. Jednak jest to oparte na kryteriach każdej uczelni, krajowej lub zagranicznej. Szkoły ponadgimnazjalne muszą zawsze ogłaszać studia na czwartym poziomie w punktach ECTS, ale jeśli istnieje umowa o współpracy w zakresie oceny studiów z uczelnią, można o tym wspomnieć w informacji o ofercie studiów.
Życie zawodowe
Współpraca między szkołami ponadgimnazjalnymi a środowiskiem biznesowym jest warunkiem koniecznym, aby system szkolnictwa mógł odpowiadać na potrzeby środowiska biznesowego, a także oferować zróżnicowany wachlarz kursów, które przydadzą się uczniom w pracy po ukończeniu szkoły. Współpraca ta może odbywać się na różne sposoby i kłaść nacisk na różne aspekty.
W niektórych szkołach ponadgimnazjalnych utworzono rady zawodowe, w skład których wchodzą przedstawiciele biznesu, którzy między innymi doradzają w podejmowaniu decyzji dotyczących kierunków studiów w ramach poszczególnych programów nauczania. Istnieje również szeroka współpraca między szkołami ponadgimnazjalnymi a biznesem, uwzględniająca specyfikę lokalnej społeczności. Może ona koncentrować się na potrzebach firm w zakresie wykształconej kadry i/lub potrzebach uczniów w zakresie nauki w miejscu pracy lub szkoleń zawodowych. Istnieją również przykłady współpracy szkół z zakładami pracy, które udostępniają im zaplecze do praktycznej nauki w ramach poszczególnych kierunków studiów.
Jedną z ról rad zawodowych, powołanych na mocy ustawy o szkolnictwie ponadgimnazjalnym, jest promowanie wzajemnego zrozumienia i zacieśnianie relacji między środowiskiem biznesowym a szkołami. Określają one między innymi zapotrzebowanie na wiedzę, umiejętności i kompetencje, na których opierają się programy nauczania dla poszczególnych zawodów, oraz opiniują programy nauczania, o których zatwierdzenie ubiegają się poszczególne szkoły.
Kształcenie ustawiczne
Ustawa o szkolnictwie średnim nr 27/2010 ma na celu zaspokojenie potrzeb osób z krótkim okresem formalnej edukacji. Dotyczy to przede wszystkim osób, które zakończyły naukę i weszły na rynek pracy bez ukończenia określonego kierunku kształcenia na poziomie szkoły średniej.
Kształcenie ustawiczne obejmuje doradztwo akademickie i zawodowe, ocenę umiejętności praktycznych oraz naukę zgodną z programami nauczania zatwierdzonymi przez Ministerstwo Edukacji, Nauki, Kultury i Sportu. Jednym z celów kształcenia ustawicznego jest umożliwienie jednostkom zwiększenia ich zdolności do zatrudnienia i zapewnienie im większych możliwości aktywnego uczestnictwa w społeczeństwie. Studia w ramach kształcenia ustawicznego mogą być oceniane pod kątem punktów ECTS w szkołach ponadgimnazjalnych, a decyzja w tej sprawie należy do administratorów poszczególnych szkół. Konieczne jest, aby uczestnicy kształcenia ustawicznego, którzy chcą powrócić do formalnej nauki w szkołach ponadgimnazjalnych, mieli jak najwięcej punktów ECTS. Ważne jest, aby szkoły ponadgimnazjalne i instytucje kształcenia ustawicznego współpracowały w zakresie oceny studiów pod kątem punktów ECTS i oferty studiów, uwzględniając zdolności i potrzeby różnych uczniów, aby zapewnić im zróżnicowaną ofertę edukacyjną i łatwe ścieżki rozwoju.
Inne współprace
Skutecznym sposobem wdrażania przepisów dotyczących podstawowych elementów pracy szkoły jest realizacja różnorodnych projektów współpracy z podmiotami krajowymi i zagranicznymi. Mogą to być na przykład projekty realizowane we współpracy z innymi szkołami, społecznością lokalną i organizacjami pozarządowymi.
Istnieje wiele możliwości współpracy między szkołami w Islandii i za granicą, a także wymiany uczniowskie. Ponadto szkoły ponadgimnazjalne często mają okazję uczestniczyć w konferencjach, pracach badawczych i międzynarodowych konkursach szkolnych.
Wszystkie te aspekty można wykorzystać do uaktywnienia społecznych i kulturalnych powiązań uczniów ze społecznościami bliższymi i dalszymi, a także do zwiększenia ich świadomości na temat zrównoważonego rozwoju, umiejętności czytania i pisania oraz kreatywności.