Nauczanie koncentruje się na pomaganiu uczniom w zdobywaniu wiedzy, umiejętności i pozytywnego nastawienia, a tym samym w zdobywaniu umiejętności, których celem jest edukacja.

W szkole integracyjnej powinna panować różnorodność metod pracy i nauczania. Nauczyciele mają zawodowy obowiązek wyboru najskuteczniejszych metod osiągania najlepszych wyników, zgodnie ze standardami kompetencyjnymi, do których dążą w danym momencie. Przy wyborze metod i podejść nauczania należy brać pod uwagę wiek, dojrzałość i umiejętności uczniów, a także charakter przedmiotu. Wysokiej jakości nauczanie, dostosowane do potrzeb i sytuacji poszczególnych uczniów w szkole integracyjnej, zwiększa prawdopodobieństwo sukcesu.

Metody nauczania i metody pracy w szkole powinny służyć standardom kompetencyjnym, do których osiągnięcia dążymy. Przykładowo te związane z promowaniem rozwoju moralnego i społecznego, uczestnictwa demokratycznego i obywatelstwa, będą na przykład: Można to osiągnąć tylko poprzez systematyczne wzmacnianie etyki i umiejętności społecznych uczniów oraz promowanie pozytywnej atmosfery w szkole, charakteryzującej się demokratycznymi metodami pracy, współdziałaniem i kooperacją.

Dobór metod nauczania i organizacja pracy szkoły muszą opierać się na obowiązku zapewnienia każdemu uczniowi najlepszych warunków do nauki i rozwoju. Proces nauczania powinien uwzględniać potrzeby i doświadczenia poszczególnych uczniów oraz rozwijać ich zainteresowanie i entuzjazm do pracy. Metody nauczania muszą uwzględniać równość i niedyskryminację i nie mogą dyskryminować uczniów, np. ze względu na płeć, miejsce zamieszkania, pochodzenie, kolor skóry, niepełnosprawność, religię, orientację seksualną lub status społeczny.

Wszelkiego rodzaju materiały edukacyjne odgrywają bardzo ważną rolę w osiąganiu celów pracy szkoły. Zgodnie z ustawą o szkole podstawowej oraz ustawą o materiałach do nauki, uczniowie uczęszczający do kształcenia obowiązkowego mają prawo do bezpłatnego korzystania z materiałów do nauki z przedmiotów i kierunków przewidzianych w programie nauczania szkoły podstawowej. Zabrania się żądania od uczniów objętych obowiązkiem szkolnym płacenia za naukę, materiały dydaktyczne i inne rzeczy, z których są oni zobowiązani korzystać w trakcie nauki zgodnie z Krajowym Przewodnikiem po Programie Nauczania lub Szkolnym Przewodnikiem po Programie Nauczania. Zabronione jest również żądanie od uczniów płacenia za wycieczki terenowe stanowiące część obowiązkowego kształcenia, z wyjątkiem kosztów utrzymania podczas takich wycieczek, po konsultacji z rodzicami.

Materiały dydaktyczne, metody nauczania i pracy wybierane przez szkoły, organizacja pracy szkolnej i ocena powinny opierać się na określonych standardach kompetencyjnych i być wdrażane w taki sposób, aby możliwości osiągnięcia ich przez uczniów były w pełni wykorzystane. Materiały edukacyjne obejmują wszystkie materiały wykorzystywane do osiągnięcia celów nauczania i uczenia się. Materiały dydaktyczne powinny być różnorodne i wysokiej jakości oraz uwzględniać najnowszą wiedzę w dziedzinie edukacji i nauczania. Przykładami materiałów edukacyjnych są materiały drukowane, takie jak: podręczniki, broszury tematyczne, różnego rodzaju instrukcje i instrukcje, różnego rodzaju materiały wizualne, np. fotografie, filmy, filmy edukacyjne i dokumentalne, plakaty, materiały audio, takie jak płyty CD z nagraniami audio i pliki audio w formacie cyfrowym, programy komputerowe, treści dostępne w Internecie, materiały multimedialne, materiały do ​​zajęć praktycznych, zajęć na świeżym powietrzu itp. Naturalne i kulturowe środowisko szkoły jest również ważnym źródłem uczenia się i rozwoju.

Biblioteki szkolne odgrywają kluczową rolę w tworzeniu warunków sprzyjających rozwijaniu i pogłębianiu u uczniów zrozumienia natury informacji i danych, do których muszą mieć dostęp w trakcie nauki, a także w promowaniu inicjatyw i niezależnych metod pracy.

Materiały edukacyjne muszą być w każdym momencie zgodne z obowiązującymi przepisami prawa i Narodowym Przewodnikiem Programowym. Materiały edukacyjne wybierane do wykorzystania w szkołach podstawowych muszą być atrakcyjne i interesujące dla uczniów, ich treść musi być przedstawiona w sposób przejrzysty i systematyczny oraz uwzględniać to, co uczniowie powinni już wcześniej przyswoić.

Tworząc i wybierając materiały edukacyjne, należy zadbać o to, aby uwzględniały one podstawowe elementy edukacji, tj. umiejętność czytania i pisania, demokrację i prawa człowieka, równość, zdrowie i dobrobyt, edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju oraz twórczość. Materiały edukacyjne muszą być w równym stopniu atrakcyjne dla przedstawicieli obu płci i nie mogą dyskryminować osób ani grup ze względu na płeć, orientację seksualną, miejsce zamieszkania, pochodzenie, kolor skóry, niepełnosprawność, religię lub status społeczny.

Wybór kształcenia jest częścią polityki szkolnej każdej gminy i szkoły. Jednym z zadań rady szkoły jest omawianie polityki i specyfiki szkoły, a także dostępności zajęć fakultatywnych w szkole podstawowej. Podejmując decyzję o dostępności i różnorodności przedmiotów fakultatywnych, należy wziąć pod uwagę lokalne okoliczności, kulturę i historię danej społeczności.

Przedmioty do wyboru są częścią studiów obowiązkowych. W klasach ósmych, dziewiątych i dziesiątych szkoły obowiązkowej uczniowie mają możliwość wyboru przedmiotów i dziedzin nauki odpowiadających maksymalnie jednej piątej czasu nauki, jednak szkoły mogą organizować różne proporcje przedmiotów fakultatywnych w poszczególnych grupach wiekowych, co należy uwzględnić w rocznym planie pracy. Celem swobody wyboru dla uczniów w szkole średniej jest dostosowanie programu nauczania do indywidualnych potrzeb oraz umożliwienie każdemu uczniowi samodzielnego decydowania o swoich zainteresowaniach i planach na przyszłość we współpracy z rodzicami, nauczycielami i doradcami akademickimi.

Wybór kierunku studiów powinien uwzględniać systematyczne przygotowanie do nauki w szkole ponadgimnazjalnej, a także przygotowanie do studiów akademickich, kształcenia zawodowego, studiów technicznych, a także studiów artystyczno-technicznych. W tym celu studenci mają możliwość pogłębienia swojej wiedzy w tych dziedzinach studiów lub w zakresie przedmiotów obowiązkowych. Uczniowie powinni mieć również możliwość wyboru przedmiotów, których głównym celem jest poszerzenie ich horyzontów, zwiększenie satysfakcji z życia lub pogłębienie wiedzy, umiejętności i zdolności w określonych obszarach, zgodnie z ich zainteresowaniami.

Szkoły powinny określić układ przedmiotów fakultatywnych w planie pracy po otrzymaniu opinii rady szkoły i zatwierdzeniu przez komisję szkoły, a następnie przedstawić go uczniom i rodzicom. W dokumencie tym należy określić cele oferowanych kursów fakultatywnych, przedstawić plany lekcji, przegląd treści kursu oraz decyzje dotyczące oceny. Dostępność przedmiotów fakultatywnych powinna zostać uwzględniona w planie pracy szkoły.

Na wniosek rodziców czasowe uczestnictwo uczniów w miejscu pracy i regularne uczestnictwo w życiu społecznym, sporcie lub zorganizowanej pracy wolontariackiej może być uznane za naukę, pod warunkiem, że jest zgodne z celami pracy szkoły. Dozwolona jest również ocena nauki strukturalnej realizowanej poza obowiązkową szkołą w ramach przedmiotów fakultatywnych, np. nauka w szkołach średnich, artystycznych i językowych. W każdym przypadku szkoła, której to dotyczy, ocenia zakres takich badań, a w rozpatrywaniu przypadków należy przestrzegać zasady równości. Należy założyć, że nie zajmie to więcej niż równowartość 160 minut. co tydzień w każdym roku szkolnym na poziomie szkoły średniej pierwszego stopnia, a następnie dopuszcza się możliwość oceny tego w ramach przedmiotów fakultatywnych dla uczniów, których to dotyczy.

Podstawowe elementy edukacji powinny znaleźć odzwierciedlenie we wszystkich działaniach szkoły. Powinny one znaleźć odzwierciedlenie w treściach przedmiotów i dziedzin studiów, zarówno w stosowanych metodach, jak i w wiedzy, umiejętnościach i zdolnościach, jakie studenci mają nabyć. Idee, które za nimi stoją, powinny zatem znaleźć odzwierciedlenie we wszystkich przedmiotach. Aby nabyć różnorodne umiejętności, studenci muszą zajmować się różnymi przedmiotami, które mogą mieć związek ze środowiskiem pracy i życiem codziennym. Wymaga to metod nauczania i zadań, które wymagają od ucznia integrowania swojej wiedzy i umiejętności oraz powiązania ich z codziennym życiem, zainteresowaniami i interakcjami z innymi ludźmi. Programy nauczania poszczególnych przedmiotów zawierają przykłady, w jaki sposób podstawowe elementy i kluczowe kompetencje są integrowane z przedmiotami i procedurami poszczególnych przedmiotów.

Przedmioty akademickie stanowią ważną część pracy szkolnej, ale nie są celem samym w sobie. Rolą szkoły nie jest nauczanie przedmiotów, lecz edukowanie uczniów i pomaganie im w osiągnięciu pewnego poziomu rozwoju.

Poprzez przedmioty i metody nauczania uczniowie zapoznają się z różnymi rejonami świata; świat rzeczy i idei, natury i kultury. Poznają swoje lokalne środowisko i odległe zakątki świata, mikroskopijny świat cząsteczek i ogrom kosmosu. Przedmioty dają uczniom możliwość studiowania i omawiania zwyczajów i sposobów życia, wiedzy i idei, teorii i faktów, praw i zasad, które nadają sens i cel ich życiu i środowisku. Przedmioty te TWORZĄ również różne metody i procedury przydatne w uczeniu się i rozwoju. Treści i metody nauczania różnych przedmiotów muszą oddziaływać zarówno na rozum, jak i emocje, a także odpowiadać wrodzonej ciekawości i pragnieniom twórczym uczniów. Metodologia i procedury różnych przedmiotów przyczyniają się do zróżnicowanego nauczania i wykształcenia ogólnego. W społeczeństwie projekty zazwyczaj nie są odrębne i izolowane, lecz raczej powiązane z wieloma czynnikami. Warto o tym pamiętać planując zajęcia szkolne. Należy zatem położyć nacisk na integrowanie przedmiotów, przyglądając się projektom, które mają powiązania z wieloma przedmiotami. W ten sposób można osiągnąć cel, jakim jest nadanie studiom większego znaczenia dla studentów, wyjaśniając im kontekst dyscyplin akademickich i potrzebę uzyskania wglądu w otaczający ich świat.

Ustawa o obowiązkowym kształceniu szkolnym szczegółowo określa kierunki nauczania i przedmioty nauczania. W artykule 25. Ustawa stanowi między innymi: że należy ustanowić przepisy dotyczące treści i organizacji nauczania języka islandzkiego, języka islandzkiego jako drugiego języka lub islandzkiego języka migowego, matematyki, języka angielskiego, języka duńskiego lub innego języka nordyckiego, przedmiotów artystycznych i rzemiosła, nauk przyrodniczych, sportu szkolnego, nauk społecznych, równości płci, nauk religijnych, umiejętności życiowych oraz edukacji informacyjno-technologicznej. W dokumencie tym stwierdzono również, że należy zapewnić proporcjonalny podział czasu między dziedzinami nauki i przedmiotami w ramach obowiązkowej nauki szkolnej. Należy zadbać o to, aby program nauczania był jak najbardziej wszechstronny, ale każda szkoła podstawowa sama decyduje, czy przedmioty i dziedziny nauki będą nauczane osobno czy zintegrowane. Dyrektor jest zawodowo odpowiedzialny za organizację nauczania. Jako ogólną zasadę przyjmuje się, że przedmioty i dziedziny nauki w szkole obowiązkowej rozkładają się naturalnie w ciągu całego okresu nauki i zgodnie z względami zawodowymi. Niemniej jednak harmonogram odniesienia zapewnia elastyczność w ramach obszarów nauki i między fazami, ale jego realizacja musi zostać opublikowana w planie pracy szkoły.

Wyjaśnienia dotyczące poszczególnych kierunków studiów w planie zajęć odniesienia.

Języki obce. Należą do nich angielski i duński, przy czym angielski jest uważany za pierwszy język obcy, a duński, norweski lub szwedzki za drugi język obcy.

Sztuka i rzemiosło. Sztuki obejmują muzykę, sztuki wizualne i sztuki widowiskowe. Do dyscyplin tych należą projektowanie i budownictwo, edukacja w zakresie tekstyliów oraz gospodarka domowa. Te dwa obszary powinny mieć równą wagę w całkowitym czasie.

Nauki przyrodnicze. Obszar ten obejmuje m.in.: nauki przyrodnicze, nauki fizyczne, chemię, nauki o Ziemi, nauki o życiu i edukację ekologiczną.

Sport szkolny. Obszar ten obejmuje m.in.: sport i pływanie.

Nauki społeczne. Należą do nich m.in.: nauki społeczne, historia, geografia i socjologia, religioznawstwo, umiejętności życiowe, równość płci i etyka, a także filozofia.

Edukacja informacyjno-technologiczna. Należą do nich między innymi: medioznawstwo, bibliotekoznawstwo szkolne, obsługa komputera oraz technologie informacyjno-komunikacyjne.

Do Twojej dyspozycji/wyboru. Dotyczy to godzin szkolnych, zwłaszcza w klasach 1–7. klasy i wybory uczniów w klasach 8–10. klasa W oparciu o nacisk programu nauczania prawa musi istnieć równowaga między nauką teoretyczną i praktyczną, a także należy zadbać o to, aby nie zaniedbać nauki praktycznej przy organizacji pracy szkolnej. Dotyczy to również organizacji zajęć fakultatywnych. Oczekuje się zatem, że nawet połowa godzin zajęć fakultatywnych będzie poświęcona nauce opartej na sztuce i projektach.

Podstawowe elementy edukacji, obszary priorytetowe zawarte w Narodowym Przewodniku po Programie Nauczania oraz kluczowe kompetencje powinny być wykorzystywane jako punkt odniesienia przy wdrażaniu wszystkich obszarów nauki i przedmiotów. Oprócz przedmiotów i dziedzin studiów określonych w planie studiów, przewiduje się szereg elementów interdyscyplinarnych, takich jak: innowacyjność, przedsiębiorczość i nowe media.

Planując zajęcia szkolne, należy pamiętać, że plan lekcji stanowi podstawę do ustalenia wagi przedmiotów i dziedzin nauki w planie zajęć danej szkoły. Nie podejmuje się decyzji, ile czasu tygodniowo poświęcać poszczególnym przedmiotom. Każda szkoła, w porozumieniu ze społecznością szkolną, sama decyduje, jak będą wyglądać plany lekcji. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedmioty lub dziedziny nauki zostały omówione w okresie krótszym niż cała zima, tak aby miały większą pozycję w planie zajęć studentów w pewnym okresie, a nie znajdowały się w nim w innych okresach. W tym względzie szkoły mają dużą swobodę.

Specjalne części Krajowego Przewodnika po Programie Nauczania będą zawierać postanowienia dotyczące treści i organizacji przedmiotów oraz dziedzin nauki określonych w Ustawie o obowiązkowym kształceniu. Omawia:

• Wartość edukacyjna artykułu i jego główny cel. Brano pod uwagę politykę edukacyjną zawartą we wspólnym rozdziale wprowadzającym do Krajowego Przewodnika po Programie Nauczania oraz w części ogólnej Krajowego Przewodnika po Programie Nauczania dla szkół obowiązkowych, w szczególności podstawowe elementy edukacji i obszary priorytetowe w ustawie o obowiązkowym kształceniu.
• Metody nauczania. Opisano metody nauczania charakterystyczne dla danego przedmiotu lub dziedziny.
• Ocena. Opisano różnorodne metody oceny, które uwzględniają główny cel i rezultaty uczenia się. Kryteria oceny kompetencji ustalane są z uwzględnieniem postanowień Krajowego Przewodnika po Programie Nauczania.
• Kryteria kwalifikacyjne. Określono standardy kompetencji, które obejmują wiedzę i umiejętności w ramach każdego przedmiotu lub dziedziny studiów oraz kluczowe kompetencje, które mają na celu:
  • Koniec 4 klasy
  • Koniec 7 klasy
  • Koniec 10 klasy
• Inne kwestie dotyczące specyfiki artykułu lub dziedziny tematycznej, np. połączenie aspektów interdyscyplinarnych, integracja, współpraca między domami i szkołami oraz możliwe wykorzystanie lokalnego środowiska.